Warsztaty na temat informacji zwrotnej - 14 marca 2016
Jednym z ważnych elementów oceniania kształtującego jest informacja zwrotna podawana uczniom i ich rodzicom w formie ustnej lub pisemnej. Informacja zwrotna jest dialogiem, jaki nawiązuje nauczyciel z uczniem. Nie stanowi oceny, lecz informuje ucznia, gdzie się znajduje w obecnej chwili, gdzie powinien być i co ma zrobić, by osiągnąć sukces. O konieczności takiego dialogu z uczniem mówi Rozporządzenie MEN w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych. W § 14 niniejszego Rozporządzenia czytamy „ Ocenianie bieżące z zajęć edukacyjnych ma na celu monitorowanie pracy ucznia oraz przekazywanie uczniowi informacji o jego osiągnięciach edukacyjnych pomagających w uczeniu się, poprzez wskazanie, co uczeń robi dobrze, a co wymaga poprawy oraz jak powinien dalej się uczyć.”
Przeprowadzone warsztaty miały na celu przypomnienie zasad pomagających sformułowanie prawidłowej i rozwojowej informacji zwrotnej oraz przećwiczenie w praktyce formułowania ustnej informacji zwrotnej pomagającej kształtować prawidłowe postawy uczniów.
Małgorzata Kluska
O tym, jak podnieść samoocenę uczniów i wzmocnić poczucie własnej wartości, zastanawiali się nauczyciele naszej szkoły podczas szkoleniowej rady pedagogicznej, która odbyła się 23 lutego. Uczestnicy spotkania jednogłośnie zgodzili się z twierdzeniem, że poczucie własnej wartości to gwarancja czerpania z życia radości i zadowolenia. Wysokie poczucie własnej wartości prowadzi do osiągnięcia zamierzonych celów, osiągnięcia sukcesu. Uczniowie z wysoką samooceną to osoby pewne siebie, posiadające wiarę we własne możliwości, mające poczucie kontroli nad własnym życiem i przekonanie, że jest się w stanie wiele osiągnąć. Niestety, wśród nas wciąż jest bardzo wiele osób mających zaniżoną samoocenę. Stąd pomysł na organizację warsztatów, których celem było pokazanie nauczycielom, jak mogą wzmacniać u dzieci i w sobie poczucie własnej wartości.
Małgorzata Kluska
Rada szkoleniowa Szkolnych Zespołów Projektowych w ramach projektu „Z Małej Szkoły w Wielki Świat” Jesteśmy już na finiszu projektu „Z Małej Szkoły w Wielki Świat”, w ramach którego odbyło się w naszej szkole ostatnie już szkolenie SZP. Działania projektowe kończą się powoli, ale koniec projektu nie oznacza odejścia od dotychczasowej pracy. Wprost przeciwnie- szkoły biorące udział w projekcie powinny ustalić zakres planowanych zmian prawnych, metodycznych i organizacyjnych. Temu właśnie służyło szkolenie przeprowadzone przez panią Barbarę Beneskiewicz, konsultantkę metodyczną oraz autorkę licznych scenariuszy projektów społeczno – obywatelskich. Gościliśmy również zespoły projektowe z Rogoźnicy i Olszan. Podczas spotkania zespoły omówiły kluczowe zagadnienia dotyczące wprowadzenia zmian po zakończeniu projektu, a więc pracę metodą projektów edukacyjnych podczas zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych, pracę zespołową uczniów, pracę w grupach zróżnicowanych wiekowo, ocenianie kształtujące jako element oceniania zachowania uczniów i ocen przedmiotowych, włączenie edukacji obywatelskiej do Programu Wychowawczego Szkoły i realizacja wybranych projektów społeczno – obywatelskich w ramach działań wychowawczych. Każda ze szkół miała okazję zaprezentować poziom wprowadzenia zmian oraz plany związane z ich ugruntowaniem i zakotwiczeniem w prawie szkolnym. Zespół Projektowy ze Szkoły Podstawowej im. Astrid Lindgren w Zastrużu wypracował Tabelę Planowania Działań w ramach włączenia edukacji obywatelskiej do Programu Wychowawczego Szkoły.
Małgorzata Kluska
Za nami kolejny etap projektu, w którym nasza placówka uczestniczy od grudnia 2012 roku, a którego liderem jest Federacja Inicjatyw Oświatowych z Warszawy. Uczestnicząc w projekcie „Szkoły Aktywne w Społeczności”, wpisujemy się w międzynarodowy program „Szkoła jako centrum społeczności lokalnej” realizowany od 2003 roku przez wiele organizacji i instytucji z dwunastu krajów Europy i Azji, a finansowany przez Fundację Ch. S. Motta. Celem programu jest przede wszystkim upowszechnienie idei i rozwój szkół aktywnych w społeczności, promujących rozwój partnerstwa między szkołą a społecznością lokalną. Projekt ma również na celu aktywizację obywateli i promocję koncepcji uczenia się przez całe życie. Po grudniowym spotkaniu przygotowawczym w Jachrance koło Warszawy, przyszedł czas na przeprowadzenie w placówce ewaluacji wewnętrznej przez zewnętrznego facylitatora. W dniach 6 – 7 marca gościliśmy w szkole prezeskę FIO, panią Elżbietę Tołwińską – Królikowską, która spotkała się z przedstawicielami uczniów, rodziców, nauczycieli i środowiska lokalnego. Dwudniowe warsztaty z udziałem zaproszonych gości, a prowadzone przez panią Elżbietę, miały na celu analizę zasobów szkoły i były swoistą ewaluacją wewnętrzną. Przedstawiciele poszczególnych środowisk zastanawiali się, w jakim stopniu Szkoła Podstawowa w Zastrużu spełnia międzynarodowe standardy wymagań (przywództwo, zaangażowanie rodziców, wolontariat, uczenie się przez całe życie, integracja społeczna, partnerstwo, usługi, kultura organizacyjna). Wypracowane materiały stanowić będą bazę do dalszych działań szkoły, zmierzających do podniesienia jakości pracy szkoły w poszczególnych standardach.
Małgorzata Kluska
16- 18 lipca 2012
Dobrze funkcjonująca szkoła to nie tylko uczniowie osiągający wysokie wyniki w nauce, czy zaangażowani w życie szkoły rodzice. To przede wszystkim zgrany, działający jednym frontem, zespół nauczycieli, którzy mają świadomość celów, do których zmierzają.
Celem nadrzędnym szkolenia było uświadomienie konieczności zmian we współczesnej edukacji i odpowiedzenie sobie na pytania: Dokąd zmierzamy? Jakie wyzwania czekają współczesną szkołę? Jakie zadania ma ona realizować? Te dość ogólne dywagacje doprowadziły nas do refleksji na temat filozofii naszej szkoły. W wyniku ćwiczeń w grupach i dyskusji określiliśmy model naszej placówki- MODEL PROGRESYWISTYCZNY. Następnie skupiliśmy się na określeniu mocnych i słabych stron Szkoły Podstawowej w Zastrużu. To z kolei jest punktem wyjścia do określenia obszarów do ewaluacji w przyszłym roku szkolnym. Aby dobrze współpracować w zespole, trzeba mieć również sporo krytycyzmu w stosunku do samego siebie, dlatego też nauczyciele określili poziom własnych kompetencji nauczycielskich i na tej podstawie opracowali Indywidualny Plan Rozwoju.
Drugi dzień szkolenia miał na celu określenie elementów niezbędnych w procesie nauczania. Skupiliśmy się szczególnie na jednym z tych elementów- na ocenianiu. Od dwóch lat wdrażamy w naszej szkole elementy oceniania kształtującego, a od września planujemy wprowadzenie tego systemu oceniania na każdym etapie nauczania przez wszystkich nauczycieli. Dlatego przypomnienie elementów niezbędnych w tym sposobie oceniania wydało nam się koniecznością. W praktyce warsztatowej grono pedagogiczne przećwiczyło na sobie wszystkie elementy OKEJA. Przyjrzeliśmy się dokładnie sposobowi formułowania celów i kryteriów, przeanalizowaliśmy niezbędnie elementy informacji zwrotnej, sposób konstruowania karty samooceny i pracy w grupie. Podczas całego szkolenia wykorzystywaliśmy metodniki oraz patyczki do losowania, które rewelacyjnie sprawdzają się w pracy z uczniami. Ocenianie OK bazuje na indywidualnym podejściu do każdego dziecka, dlatego tak ważne jest określenie indywidualnych możliwości ucznia i dobranie odpowiednich metod nauczania. Ostatnia w tym dniu szkoleniowym sesja dotyczyła doboru odpowiednich metod nauczania dla uczniów o różnych kanałach sensorycznych i różnych rodzajach inteligencji.
Ostatni dzień warsztatów dotyczył metody projektu edukacyjnego. Od dwóch lat realizujemy w naszej szkole uczniowskie projekty edukacyjne w ramach projektu „Z Małej Szkoły w Wielki Świat”. W pracach SZP (Szkolny Zespół Projektowy) uczestniczą zaledwie cztery nauczycielki. Realizują one projekty matematyczno- przyrodnicze i społeczno- obywatelskie. Naszym celem jest upowszechnienie tej metody i zachęcenie nauczycieli do realizacji projektów na zajęciach lekcyjnych. Umiejętnie wykorzystana metoda projektu przynosi wiele korzyści. Motywuje uczniów do pracy, pozwala na kształcenie umiejętności kluczowych i postaw zapisanych w podstawie programowej. Uczy współpracy, planowania, a przede wszystkim odpowiedzialności za własną naukę i rozwój.
MODEL PROGRESYWISTYCZNY
Cechy charakterystyczne:
• Celem szkoły jest stworzenie dzieciom najlepszych warunków do osobistego rozwoju, zgodnego z indywidualnymi zainteresowaniami i właściwym danemu dziecku tempem rozwoju.
• Treści nauczania nie mogą przesłonić osoby ucznia. Naturalny sposób ucznia się, rozwiązywania problemów naukowych czy społecznych, jest siłą rzeczy interdyscyplinarny i wykorzystuje dorobek rozmaitych dziedzin.
• W procesie nauczania bardzo istotne znaczenia ma eksperyment oraz metoda projektu.
• Należy tak oceniać, aby uczniowie sami dostrzegli wartość swojej pracy. Jest to możliwe, gdy dokonają zestawienia zamierzeń i efektów (ocenianie kształtujące).
• Szkoła nie powinna skupiać się wyłącznie na rozwoju intelektualnym, rozwój uczuciowy i społeczny są równie ważne.
• Osoby zarządzające szkołą są otwarte na nowatorstwo i eksperyment. Zarządzanie ma charakter demokratyczny, a pracownicy szkoły są zarazem społecznikami zaangażowanymi w życie lokalne i kształtującymi politykę szkoły w odpowiedzi na pojawiające się wyzwania.
Małgorzata Kluska
